Lieve Sint,
Ditmaal draaien we de rollen eens om,
Geen gedicht van jou, maar een keer andersom.
Vroeger toen ik nog een meisje was droomde ik over trouwen en mama zijn.
Een tafel vol kinderen, koekjes bakken, knutselen… zo fijn!
Gelukkig ben ik, veel van die wensen zijn vervuld,
Waarin vaak wat op de proef wordt gesteld en dat is mijn engelengeduld.
Keer op keer hoor ik weer hoe goed ik het doe,
Toch lijkt het soms aan een stuk door echt alleen maar gedoe.
Heel veel gaat hier niet volgens de boekjes,
Maar toch een ding wel: het bakken van koekjes
Dan heb ik mijn tafel vol geluk
Dat is fijn, want dan kan mijn dag niet meer stuk.
Dat zijn voor mij de kleine dingen die het doen,
Nee zelf zet ik niet meer mijn schoen,
Wat ik wens past daar niet in,
Ik wens vooral veel liefde en geluk binnen mijn gezin.
Geluk dat is natuurlijk nergens te koop,
Dat besef ik maar al te goed wanneer ik buiten met de hond loop.
Dan kan ik even mijn gedachten verzetten,
En bedenken waar ik goed op ga letten.
Klein geluk, groot geluk dat zit hem niet in dingen en zaken,
Geluk zit in mijn hart en dat zal ik bewaken.
Doe natuurlijk mijn stinkende best met en voor de mannen,
Maar soms zijn wat extra handen fijn om voor de kar te spannen.
Dan gaan ze mee naar school voor een nieuw gesprek,
Echt aan zorgen en problemen op dat vlak helaas geen gebrek.
Het is gewoon keihard werken aan al die stappen,
Voor op school, thuis en al die andere grappen.
Het is een beste kluif ze groot te laten worden,
Zonder zelf te moeten springen over al die grote horden.
Soms zitten er echt beren op het pad en dus onwijs in de weg,
Nee ik spring er niet overheen maar duw ze weg, exact zoals ik zeg.
Ik ben niet meer het meisje zoals ik was, zo verlegen en meestal heel stil en op de achtergrond in de klas.
Nee nu kan dat niet meer, moet ik staan als een huis voor die mannen.
Mijn eigen handen die ik voor die kar moet spannen!
Met een beetje hulp van buitenaf gaat dat best heel erg goed,
Ik doe mijn best dat voelt goed, maar eigenlijk is het toch iets wat heel ‘gewoon’ moet!
Keuzes heb je meestal niet in deze,
Dat heeft afgelopen periode wel bewezen.
Er komen dingen op je pad, je moet er doorheen, al weet je niet hoe.
Maar lieve Sint één ding beloof ik, het is meer dan mijn best wat ik altijd voor ze doe!
Toch moet ik iets uit de boeken doen, want weet u Sint..
Als allergrootste kindervriend,
Neemt u mij het vast niet kwalijk, dat we niet alles toevoegen vanuit de traditie, niet omdat we dat niet willen, maar omdat het niet past binnen onze muren…
Ooh kon je maar even binnen gluren, dan wist je meteen dat wij echt genieten, op onze manier en zonder pieten op visite!
Wij houden echt heel veel van jou, zetten je heus niet zomaar in de kou.
Toch gaat het nu anders dan anders, zingen ze niet meer elke dag voor je, maar weet echt.. de mooiste Sint herinneringen zijn gemaakt… echt heel bijzonder hoe je hun hartjes ooit hebt geraakt!
We deden het eerst altijd zoals het ‘hoort’, alles erop en eraan en gaan met die banaan. Helaas kwam daarna altijd een flinke kater… toen besloot ik het moest anders, om het leuk te houden voor later!
Herinneringen maken op onze manier, alles een beetje aangepast en juist dan was er geluk en plezier!
Wat men daar dan altijd weer van dacht, deed me eerst heel veel pijn maar later dacht ik wacht…
Wat men van mij vindt is niet wat er toe doet! Wij als gezin zitten met elkaar op het juiste spoor en dat voelt goed!
Zo kunnen wij genieten van en met elkaar,
Vieren we toch Sint en Kerst elk jaar!
Met verkleedkleding voor Elton altijd binnen handbereik,
Zo weet ik Sint, ben toch iets meer dan mama geworden, namelijk: rijk!
Rijk in de liefde, rijk als mama, rijk in de zorgen, rijk in oplossingen en rijk in creativiteit…. Maar helaas, keihard blijft natuurlijk de realiteit.
Het autisme speelt een hele grote rol binnen ons gezin, dat is soms heel lastig en ingewikkeld en weet ik soms niet waar ik het best mee begin.
Al die zorgen, het geregel een gesprek hier of daar…
Dat blijkt een way of life, dus nog lang niet klaar!
Gelukkig krijg ik heel liefde terug uit de mannen, dat geeft gelukkig veel energie om me ervoor in te blijven spannen!
Naast mama worden en zijn, kreeg ik ineens ook een andere taak in dit leven,
Zal ik naast mama-liefde en opvoeden ook zelf veel begeleiding aan ze geven.
Zodat ze met minder prikkels groot en sterk worden. Ze later wanneer zij groot zijn, hopelijk net als ik niet bang voor die beren op pad zullen zijn!
Dat ze maar mogen worden wat ze graag willen zijn, kunnen doen waar ze gelukkig van worden, dat ze weten dat ze altijd op mij terug kunnen vallen. Niet alleen als het niet goed gaat maar juist ook om samen te genieten en te knallen!
Dat ik hopelijk nog heel lang zo door mag gaan. Naast ze in hun leven mag staan. Ze bij de mag hand pakken en samen door! Dat vinden zij vaak echt heel fijn nog hoor.
Al lopen we in drukke dierentuin, dan vragen ze: ‘mama mag ik je hand vasthouden?’ Echt ja natuurlijk mag dat lieve schat, dat tovert de allergrootste glimlach op mijn toet, dan voel ik echt, mijn leven is goed en dit kleine is wat er toe doet❤️
Alleen zijn we samen, samen zijn we elkaar, maar altijd…. blijf altijd je mooie jij, je bijzondere jij en uniek, want ‘anderen’ zijn er al genoeg!
‘Be your own kind of Beautiful’❤️
Blogje 35, Ons normaal!