Au-tismetocheenweek, met een lach en een traan

De autismeweek is weer bijna voorbij! Het was met het weekje wel. Emoties liepen hoog op soms. Het thuiswerken gaat wel hoor, daar zijn we inmiddels aardig aan gewend. Dat heeft wel tijd nodig gehad…

 

Die tijd hebben we niet meteen zoals velen direct ingezet met strakke schema’s en planningen. We zijn eerst even gaan wennen aan het niet meer naar school gaan. Het werk maakte we wel, maar niet in een strak plan. Gewoon even opstaan wanneer je wakker wordt uit jezelf, niet van een wekker. Rust opzoeken. Na week 1 al meer innerlijke rust bij de jongens en mezelf.

Week 2 was goed te doen, al slokt het allemaal heel veel tijd op. Tijd die ik normaal bezig ben met huishouden, boodschappen etc, maar ook tijd die ik besteed aan planning maken en structuren uitzetten voor dagelijkse dingen.  Tijd die de jongens normaal gesproken op school zitten ben je kwijt, dus het huishouden is wel een dingetje aan het worden.

Gelukkig zien de jongens daar niet veel van, maar onthouden ze wel de herinneringen aan mama die er altijd was. We hebben heel veel knuffeltijd en maken van deze nare Corona periode ook een mooie tijd waar we kunnen. Het is rijkelijk gevuld met genieten. Van elkaar, van de kleine dingen waar je normaal gesproken minder bij stil staat!

De tijd om te bloggen is nu ook minimaal.. want nou net dat uurtje wat ze even op zichzelf bezig zijn pak ik ook even ter ontspanning of meestal een klusje in huis wat echt niet kan wachten! Toch lukte het nu even wel achter de laptop te kruipen! Elton heeft mijn laptop regelmatig te pakken om zijn geliefde Star Stable te spelen, een online paarden game. Hij vindt het geweldig, moet paarden verzorgen en allerlei missies volbrengen. Erg leuk en leerzaam gezien ook het vele lezen wat hij bij de opdrachten moet!

Elton slaat zich er sowieso wel makkelijker doorheen dan zijn grote broer. Elton ziet het meer als leuk, gezellig, lekker veel thuis doet zijn werkjes en speelt, knuffelt meer dan anders en is best wel happy zo! Heerlijk voor hem zo, geniet intens van hem zo.

Justin heeft het vaak heel pittig. Hij is dan erg emotioneel. Dit zou het eerste jaar worden waarin hij met plezier naar school ging en het jaar ook zou kunnen volmaken… als dat stomme virus er toch niet was… Justin heeft veel moeite met het moeten thuiswerken. Dat heeft hij eerder al veel moeten doen, dit omdat het voor hem op school ondraaglijk was geworden. Dat je dit nu thuis moest doen omdat het niet gaat op school, vanwege besmettingsgevaar dat puzzeltje leek maar niet in elkaar te vallen.

Tot we zijn gaan kijken naar nieuwsberichten. Het heel serieus dichtbij kwam en we de harde cijfers niet meer konden ontwijken. Toen viel zijn kwartje.. niet op de leukste manier maar het was keihard nodig om hem te doen beseffen wat er allemaal gaande is. Hij doet het nu goed, met ups en downs, maar daar hebben we allemaal een beetje last van… het is niet niets wat er allemaal gebeurd in de wereld…

De autismeweek is niet helemaal gelopen zoals ik had gehoopt, had meer willen bloggen. Helaas niet gelukt, maar so be it. Het gaat nu zoals het gaat, weinig keus. Ik ben heel blij dat ik er voor de mannen kan zijn bijna elke dag.  Juf zal ik nooit worden, maar als ‘juffende’ mama gaat het me aardig af! Elton geeft me een 9.7 en de echte juf een 10.1… nou ok, das een heel mooie score… dit zijn de cijfers waar je blij van wordt!

In en om het huis vervelen we ons niet! Hebben fijn gekleurd met krijt op de muur van het huis met een boodschap. Dat was leuk om te doen, de reacties zijn fijn! Ook hebben we een beer neergezet in de vensterbank zodat de kleintjes uit de buurt op berenjacht kunnen. Zo hebben we veel kleurplaten en slingeren de juffen de ene na de andere challenge op de mail! Leuk allemaal, soms doen we er eentje mee, vaak ook niet.. het zijn extra’s en die passen niet altijd in ons schema.

Toch wil ik in dit blog ook even de juffen bedanken, die ondanks alles erg hun best doen om het voor ons allen zo te regelen dat we schools bezig kunnen blijven. We doen wat haalbaar is. Eigenlijk lukt er best veel! Dat geeft een boost zelfvertrouwen mijn kant op. Als sterk zijn je enige middel is, ben je sterker dan je denkt en creatiever dan ooit!

Ritme hebben we inmiddels wel, helemaal strak doen we niet aan. Het zijn gekke tijden en vind het belangrijk dat we ook nog een beetje flexibel blijven. We zijn thuis, thuis is geen school en manlief moet ook nog regelmatig aan tafel kunnen om te werken. Dat gaat niet als we met zijn vieren tegelijk aan tafel gaan. De prikkels lopen dan veel te veel op en niemand kan zich nog concentreren. Dat is niet fijn, dus we splitsen op!

De kinderen missen oma heel erg, oma in Spanje! Gelukkig komt ze snel naar huis.. al mogen we dan nog niet knuffelen maar de gedachten dat opa en oma dichterbij zijn maken het fijner! Gerustgesteld zijn ze! Het is fijn dat we heel veel kunnen videobellen met ze. Kinderen doen dat dan ook uit zichzelf, ze vergeten het gewoon te vragen inmiddels 😉

Dat alle maatregelen zijn verlengd hadden we wel verwacht, sterker mijn vermoeden is dat we niet veel school meer zullen zien dit schooljaar… jammer voor Justin die al zijn groep 8 activiteiten moet missen nu… jammer voor Elton die ook eindelijk weer met plezier naar school ging. Nu is school niet meer… ja op afstand en ook videobellen met juf.. leuk maar is geen school en toch anders. Maar het zij zo… we moeten het ermee doen. Punt!

Al die mensen die ziek worden, zoveel mensen die overlijden en dan ook zoveel mensen die klagen, zich niet aan de regels houden… het botst regelmatig in mijn hoofd.. zo simpel zijn de regels en toch zie je overal mensen er zich niet aan houden… wat doe je dan? Er iets van zeggen met alle risico’s van dien… lastig dit.. gelukkig zijn de maatregelen en het belang ervan nogmaals herhaald in persconferentie en lijkt het erop dat het nu beter gaat. Gelukkig! We zijn er nog lang niet, maar een gezondere wereld begint echt bij jezelf, letterlijk dit keer!

Blijf binnen, houd afstand, hou van elkaar, zorg voor elkaar!