Onzichtbare stress… men heeft soms geen idee wat er allemaal bij komt kijken wanneer er kinderen/partners met ASS in het gezin zijn… ‘valt toch allemaal wel mee’, ‘ze zijn zo leuk en kijk hoe goed het gaat’, ‘oh echt doe jij dat allemaal zelf, waarom je partner niet meer mee laten helpen?’
Allemaal van die opmerkingen… uitleg geven, verantwoorden, die energie stop ik vaak in andere zaken! Heel soms tref je iemand die serieus vragen stelt… zich inleeft en later zegt oh dus zo zit dat, dus daarom lukte die verjaardag niet, of gaan jullie niet naar de kermis of mee met familie uitje… die mensen koester ik❤️ mijn blogs zijn een fijne ‘uitlaatklep’
Herkenbaar? Het gevoel hebben van constant ‘moeten’ verantwoorden/uitleg geven? Na het volgen van Cursus ‘je woordje klaar’ van Balans, zoveel tips en tools rijker Je kunt me alles vragen, wij zijn heel open, trekken vaak ons eigen plan, vaak omdat het niet anders kan, maar alles onder de noemer houden van❤️#liefdevoorautisme
Op de verjaardag van je papa moest je worden geopereerd Wat was het een spannende dag, zo dubbel ook allemaal. Jij lag ruim 4 uur op de o.k. terwijl wij doelloos de tijd liepen te doden in het centrum van Rotterdam.
Wat waren we zenuwachtig. Ik had geen oog dichtgedaan die nacht. Toen de telefoon een uur eerder ging dan verwacht en ik de chirurg aan de telefoon kreeg schrok ik heel erg. Maar gelukkig, de operatie was geslaagd, je had zelfs geen bloedtransfusie nodig!
Wat waren we opgelucht. Tranen van opluchting rolden over onze wangen, daar op dat terras midden in het centrum. We aten tosti, maar het smaakte nergens naar.
Het liefst wilde we meteen naar je toe maar je werd nog gehecht. Pas na 1,5 uur konden we bij je terecht. We schrokken wel, al die slangetjes, piepjes en bliepjes… vanochtend brachten we toch een gezond kindje naar de o.k. en nu… poeh wat zag je bleek.
Maar wat een kanjer ben je toch! Je ging rap vooruit en de volgende dag mocht je lekker op schoot! Ik had je gemist! Dezelfde dag mocht je ook naar de afdeling terug. Hoera! Dat was fijn! Weg van alle toeters en bellen! Alle dagen zat je aan mij vastgeplakt en verbleven we samen veel op het logeerbed waar ik sliep naast jouw grote bed. Papa heeft ons heel liefdevol verzorgd en deed wat hij kon❤️
Na 4 dagen mochten we naar huis, spannend met al die hechtingen, maar we dorsten het wel aan!
Thuis herstelde je snel! Deden we het rustig aan en was je na een paar pittige weken weer snel de oude! Het slapen was het enige wat lang moeizaam was, je had veel moeite om alleen in je eigen bedje in slaap te vallen.
Slapen is nog altijd lastig, maar het gaat alweer zoveel beter! Je bent inmiddels een tiener geworden en we zijn al heel wat bezoekjes Rotterdam verder. Geen enkele standaard controle hebben we af kunnen wachten. Er zijn aldoor zorgen om je schedelgroei en je oogdruk. We houden dat streng onder controle.
Voor alle traumatische ervaringen die je al hebt moeten doorstaan hebben we hulp gezocht. In de vorm van pmt en EMDR therapie!
Het heeft jou en mij zoveel sterker gemaakt! Jij bent een bikkel en samen zijn we een Topteam
September, craniosynostose awareness maand! Op verzoek van Justin geschreven!
*Bijgevoegd een filmpje: bevat mogelijk schokkende beelden
