Al jaren is het een ‘ding’.. het eten van Justin. Wat we al niet geprobeerd hebben, van pureren tot alles met appelmoes… maar nu lijkt er een kleine doorbraak in het durven proeven!

Wat is het al jaren een gedoe, zachtjes uitgedrukt. Justin wil zo graag, maar hij durft het niet. Het is niet een kwestie van willen. Helaas denkt men dat wel snel, joh dan eet hij toch een dagje niet? Of serieus pureer jij nog steeds? Hij is toch al bijna 10?

Dagje overslaan met eten is wat mij betreft geen oplossing. Omdat het al zo lang lijkt dat Justin het echt niet durft ben ik op zoek gegaan in therapieën. We waren immers al bij een heel fijne praktijk aangesloten en daar konden ze ons misschien een stapje op weg helpen?

Gelukkig konden we snel terecht. Justin kreeg EMDR therapie. (trauma verwerkings therapie) We waren er druk mee. Ik schreef een helpend verhaal op aanraden van de therapeut. Het was een heel heftige rollercoaster. Een helpend verhaal wat je bij het schrijven alleen maar verdrietig maakt omdat je zo de film weer helemaal opnieuw beleefd.

Het was een heftige tijd, de tijd van zijn grote schedeloperatie. Ruim vier uur duurde de ok, het herstel ging goed.. maar jeetje wat was het intensief en vooral indrukwekkend.

Waarschijnlijk is in deze periode ook Justins angst voor eten ontstaan. Vooral het aangaan van nieuwe smaken en structuren. De therapeut gaf aan dat hij veel onder dwang, of juist onder narcose heeft moeten ondergaan. Het lijf slaat alles op. Justin gaf als uitleg waarom ben ik bang bij eten; ik ben bang dat ik stik mama, bang dat ik het niet kan uitspugen als ik het niet wegkrijg. Bang dat ik doodga…

Zo dan, die kwam even binnen. Zo snapte ik wel meteen wat de therapeut bedoelde met het non-verbale trauma was Justin hiermee heeft opgelopen. Justin is echt bang, kan er niets aan doen het niet lukt nog. Van onwil is zeker geen sprake.. maar de angst wint helaas.

Tijdens de therapie afgesproken dat we een eet boekje gaan bijhouden en allemaal nieuwe dingetjes gaan toevoegen in overleg met Justin en een voorwaarde uitspugen mag altijd, altijd zal er een bakje zijn om iets ‘kwijt’ te kunnen.

Na een paar therapie sessies emdr, leek Justin de angst voor een groot deel opgeruimd te hebben. Wow zo fijn is dat! Mam, ik denk dat ik wel weer komkommer durf te proeven en tomaat en rode druiven.. wauw, dit is Breaking news!

We hebben een boekje gekocht, gewoon een simpele agenda en gaan ermee aan de slag. Die week volgde tomaat, komkommer, kaneelbroodje én citroen! We hebben van het citroen foto’s gemaakt zoals je kunt zien! Het was geweldig, zelf snijden en in de mond stoppen.

Misschien gek, maar ik ben helemaal in jubelstemming! Justin maakt sprongetjes, klein maar fijn! Niet alleen voor ons, maar zie hem groeien!

Dit is waar we het voor doen, waar we voor strijden om de juiste hulp in te kunnen zetten, waar we weer met de ‘billen bloot’ moeten en verhaal weer helemaal uit moeten leggen.. maar dan toch met iets van resultaat. Trots ben ik op onze kanjer!

 

~Liefde voor autisme.nl❤️~